Neurowetenschappers kunnen zeggen dat wij ons brein zijn, maar deze bewering doet geen recht aan onze leefwereld. Wij leven immers niet als een stel hersens, maar als personen die denken, groeten, liefhebben, rouwen, bidden, verantwoordelijkheid nemen, falen. Kunst en literatuur getuigen van deze ervaringen. Maar speelt ziel daarbij nog een rol in de hedendaagse kunst en literatuur? Kan er sprake zijn van literatuur, kunst, creativiteit zonder zoiets als ziel? Kunnen kunst en literatuur ons laten zien, hoe wij in een bezielend verband kunnen leven, hoe wij vandaaruit op een creatieve wijze met de wereld kunnen omgaan?
De ziel in de hedendaagse kunst en literatuur
